Izrael je, po Bibliji, ime koje je Bog dao Abrahamovu unuku Jakovu, te je preneseno na sav židovski Božji narod u savezu (“starom zavjetu”) s Bogom. Izrael je bio naziv antičkoga Sjevernog Kraljevstva (dok je Južno bilo: Juda. odakle naš naziv: Židov).
U Palestini je oko 1850. živjelo do 30.000 Židova (po Scholchu). Organizirano useljavanje (alija) Židova u Palestinu dovelo je 1881.-1903. oko 25.000-35.000 Židova iz Istočne Evrope i Jemena, a 1904.-1914. oko 40.000, pretežno iz Rusije i Poljske.
Tada je obnovljen i hebrejski jezik (ivrit) izumro u govoru dva i pô milenija ranije.
Mandatom Lige naroda 1920. je potvrđena britanska (Balfourova) deklaracija iz 1917. po kojoj će se u Palestini “ustrojiti domovina židovskog naroda”. Useljavanje Židova je pojačano pošto je Njemačka pod Hitlerom lišila Židove građanskih prava. Britanska Chamberlainova vlada je od toga odustala 1939. “Bijelim papirom”, baš dok je u Evropi razbuktavan genocidni holokaust (šoá). Ujedinjeni narodi su 1947. podijelili Palestinu na židovski i arapski dio, odredivši međunarodnu upravu za Jeruzalem. Država Izrael proglašena je 1948. i pobijedila u ratu koji je povela Arapska liga. Kriza od tada nije prestala. Izrael je 1967. preuzeo kontrolu nad svom Palestinom, arapska država još nije osnovana, i nema sporazuma o granicama. “Izrael” je u hrvatskome osobno i državno ime, posuđenica iz hebrejskoga, gdje bi izvorno moglo glasiti “jišrá El” (Bog prevlađuje), ali Biblijski leksikon Kršćanske sadašnjosti smatra da je hebrejsko značenje imena prijeporno.